czwartek, 30 maja 2013

Hard work before me

Hej. Wiem, dawno temu  opublikowałam ostatniego posta, ale miałam dość sporo nauki. Koniec roku i tak dalej. Nadal mam jeszcze masę roboty - nic mniej niż wcześniej, więc uprzedzam , że raczej w tygodniu nie bardzo będę pisać, chyba, że jakimś cudem znajdę chwilę czasu i przede wszystkim siły na napisanie czegokolwiek. No mniejsza o to. Wiecie, jak przyjemnie się czuję znowu tu pisząc dla was, dla mnie, dla własnej ambicji. Moje palce kochają tak gwałtownie stukać o klawiature w przypływie nagłego potoku słów pojawiających się w mej głowie. Hyhy, lubię to :D Dobra. Dziś na temat wybrałam ciężką pracę. Wiem, trochę głupio, że na długi weekend będę wam truć o pracy. Ale jak to się mówi: Bez pracy nie ma kołaczy. Otóż to. I właśnie o tym głównie będę się rozwodzić w moim zacnym poście. Każdy, przynajmniej tak zakładam, chciałby coś osiągnąć w życiu. Nieważne, czy to na tle zawodowym, czy też może bardziej duchowym, albo jeszcze innym. Aby osiągnąć jakikolwiek cel potrzebna jest nasza praca, nasz wysiłek i poświęcenie. Ten świat tak właśnie funkcjonuje, że jeśli się czegoś nie zrobi , to samo się nie zrobi. Ani raczej nikt nie zrobi tego za nas. Przynajmniej jeśli chodzi o takie nasze osobiste cele. Tak, więc potrzeba wiele wysiłku, samozapracia i cierpliwość, żeby coś naprawdę osiągnąć. Weźmy na przykład, że ktoś chce zostać świetnym lekarzem. Najpierw musi pilnie się uczyć już od podstawówki, później czeka go wytężona praca na studiach, a po latach solidnego wykonywania swego zawodu dopiero może uzyskać miano dobrego lekarza. Taki człowiek musi się ciągle rozwijać, a nie spocząć na  laurach. Nie można żyć w przekonaniu, że jak się jest już tym lekarzem to od razu jest się dobrym lekarzem. To bzdura. Jeśli ktoś tak myśli to nie powinnien zostawać  lekarzem. Albo z innej paki. Ktoś chce schudnąć. To nie łatwa sprawa. Niektórzy myślą: Głodówka przez ileś tam dni, tygodni i efekt jojo będzie tylko nikłym wspomnieniem. Bzdura. Głodówka to najgłupsza czynność, jaką może podjąć osoba odchudzająca się. Wiadomo warto ograniczyć jedzenie, jeść zdrowo i regularnie, bez pustych kalorii, dużo warzyw i owoców itp. , ale oprócz tego podjąć trening naszego ciała. A to duży wysiłek. Osoba odchudzająca się musi wykazać się dyscypliną, systematycznością i dokładnością. Inaczej wątpie, by się udało jej coś osiągnąć w kierunku płaskiego brzucha. Moglabym wymienić jeszcze 150 innych przykładów, gdzie potrzeba ciężkiej pracy jest koniecznością do spełnienia swego celu , ale wy chyba już dobrze wiecie, jakie było główne przesłanie mojego posta? Myślę, że pojęliście to :P

Polecam ONE OK ROCK -「アンサイズニア」
Bye!


sobota, 25 maja 2013

Box Memories

Hej. Dziś miałam dość przyjemny dzień. Wpadłam na taką trochę inną formę notki. Znaczy nadal ona będzie pisana, ale nie napiszę dziś o tym co jest prawdziwe, a o tym co mogłoby istnieć.

Pudełko na wspomnienia. Wspaniale brzmi, prawda? Ba! Oprócz tego, że nazwe ma  świetną to jego głównym atutem jest to, że można w nim przechowywać najpiękniejsze chwile swojego  życia. I nieważne jak wiele lat upłynie ty zawsze będziesz mógł je otworzyć i powrócić do wybranego przez siebie wspomnienia. Czy to nie cudowne? Kiedy tylko chcecie, możecie przypomnieć sobie coś dobrego w swoim życiu. Jakież to przydatne, kiedy wydaje się nam już,  że życie nie będzie takie jak dawniej, dobre i  doznamy nigdy już z niego radości. Wtedy wystarczy otworzyć pudełko i spojrzeć w kolorową przeszłość. W wybrane urywki, te które są piękne, przyjazne i szczęśliwe. Koją nam nieszczęśliwą duszę niczym najlepszy balsam. Szkoda tylko, że takie pudełko nie istnieje. Jednak wystarczy odpowiednio pielęgnować te najlepsze wspomnienia w naszej głowie, a sami staniemy się takimi pudełkami na wspomnienia. Mimo wszystko , zapewne dzięki takim prawdziwym pudełkom na wspomnienia, bylibyśmy w stanie dojrzeć więcej szczegółów. No, ale niestety. Wszystkiego mieć nie można, a pomarzyć dobra rzecz :P.
Polecam Bryan Adams - Here I am.





czwartek, 23 maja 2013

Jak patrzeć na świat przez różowe okulary, to z umiarem!

Hej. O mnie dziś tylko tyle, że na 100% zwaliłam fizykę, aż mi wstyd, że popełniłam tak banalny błąd i że mam mało czasu na napisanie tego posta, więc wybaczcie wszelkie błędy.

Otóż dziś chcę napisać o wadach i zaletach, spojrzenia na świat przez różowe okulary. To znaczy krótko napiszę o tym co myślę o ludziach, którzy nadmiernie optymistyczni. Z jednej strony fajnie, że istnieją tacy ludzie. Dają dużo pozytywnej energii i rzadko kiedy się poddają. Jeśli coś im nie wychodzi, albo ponoszą totalną klęskę - nie martwią się tym  i idą dalej przez życie z podniesioną głową i prominennym uśmiechem na twarzy , a w głowie, myślą: Jak nie dziś mi się coś tam uda, to mam jeszcze tyle czasu, a już na pewno następnym razem będzie dużo lepiej. Taak. Naprawdę ciekawie spotkać taką osobę. Jednak z drugiej strony trzeba przyznać, że taka osoba bywa bardzo naiwna. Jeśli przysłowiowo ciągle "patrzy na świat przez różowe okulary" to na pewno pomija wiele ważnych szczegółów, które są złe, przykre lub nieprzyjemne. Dostrzega w świecie tylko dobro. A jeśli już zauważy coś złego, być może próbuje coś z tym zrobić, ale nadal doszukuje się w tym dobra, chociaż ono tam nie istnieje. To naprawdę kiespski aspekt takie poglądu na życie, świat  i ludzi. Takie osoby łatwo staja się ofiarami. Ludzi, którzy są chamscy i bezwzględni , potrafią bez skrupółów wykorzystać takich optymistów.
No. To będę niestety już kończyć. Chcę jeszcze na koniec dodać, że nie wszyscy optymiści tacy są, to zależy zawsze od całkowitego charakteru danego człowieka. Mogą to być naprawdę silne osobowości, które wcale nie będą takie naiwne, bo będa mieć trzeźwe spojrzenie na świat przez pryzmat swoich różowych okularów.
Polecam Train - Hey, Soul Sister
Bye!


środa, 22 maja 2013

22 maja - Dzień Praw Zwierząt

Hej. No nie, jutro koniec laby. Trzeba wrócić do szkoły. Ale się po części cieszę. Mam już dość ciągłego siedzenia w domu . Staje się powoli jakaś wydziczała xd Taa. Dziś też mamy Dzień Praw Zwierząt! Pozwolę sobie zacytować słowa ze strony Kulubu Gaja:


"22 maja obchodzimy Dzień Praw Zwierząt. Dzień Praw Zwierząt został ustanowiony przez Klub Gaja dla upamiętnienia uchwalenia ustawy O ochronie zwierząt.

Dzień Praw Zwierząt został ustanowiony przez Klub Gaja dla podkreślenia wagi, przyjętej przez polski parlament, Ustawy o ochronie zwierząt (1997r.). Petycję Klubu Gaja za wprowadzeniem ustawy podpisało 600 tysięcy osób. Była to największa kampania obywatelska na rzecz praw zwierząt w Polsce. Od wielu lat Dzień Praw Zwierząt jest doskonałą okazją do podejmowania lokalnych działań przez wolontariuszy.

 Już pierwszy artykuł ustawy wyjaśnia, że zwierzę, jako istota żyjąca, zdolna do odczuwania cierpienia, nie jest rzeczą. Człowiek jest mu winien poszanowanie, ochronę i opiekę. Zobowiązuje także organy administracji publicznej do podejmowania działań na rzecz ochrony zwierząt i współdziałanie w tym zakresie z odpowiednimi instytucjami i organizacjami."

Tutaj -> macie link 

Czyż to nie wspaniały dzień? Taki dzień to praktycznie święto dla zwierząt. W końcu upamiętnia chwilę ustanowienia dokumentu, który jasno określał jakie prawa mają zwierzęta i człowiek, jeśli naruszy jakiekolwiek z nich może się spodziewać kary! Tyle, że nasz wymiar sprawiedliwości w Polsce, gdy chodzi o kary za złe traktowanie zwierząt , daje śmiesznie niskie kary. Szczytem chyba jest 3 lata pozbawienia wolności za znęcanie się nad zwierzętami z wyjątkową brutalnością, a i tak zazwyczaj tacy brutale są zwalniani wcześniej z aresztu za wpłaceniem kaucji. Śmieszne. Za zabicie człowieka dostaje się minimalnie 25 lat chyba, a za znęcanie się nad zwierzęciem góra 3 lata i też nie w wszystkich przypadkach. To pokazuje ile dla niektórych ludzi jest warte życie zwierząt... Dlatego cieszę się , że w Polsce obchodzimy taki dzień, jak Dzień Praw Zwierząt. Trzeba go nagłaśniać, bo wtedy ludzie, którzy o tym nie wiedzą, zaczną się interesować losem zwierząt w Polsce. Aktualnie walczy się o to, by zrobić coś z przykrym losem zwierząt hodowanych na farmach , gdzie produkuje się z nich futra. Trzeba takim zwierzętom pomagać, bo one same za dużo nie mogą zrobić. Są tak naprawdę bezbronne wobec nas, ludzi. Są jak małe dzieci, które nie umieją mówić i często nie więdzą co się dzieje z ich życiem. A dzieje się mnóstwo niebywale, przerażających wydarzeń, którym sprawcą zazwyczaj jest człowiek. Chcę pomagać zwierzętom, dlatego też korzystam z bloga i nagłaśniam niektóre sprawy, bo nawet to pomaga. Jestem za młoda, żeby jeszcze nieść większą pomoc, ale gdy tylko będę w stanie, poświęcę większość czasu na ratowanie zwierząt. Taki można powiedzieć jest mój cel w życiu. Pomoc zwierzętom. Warto im pomagać, naprawdę. Bez nich życie na Ziemii, nie było by nic warte.
Bye!
















wtorek, 21 maja 2013

Only, lovely home

Hej. Dziś ciąg dalszy choroby, czyli znowu nie było mnie w szkole. Jutro także się tam raczej nie wybieram. Jednak w czwartek chyba pójdę bo sprawdzian z fizyki zdałoby się napiasać. Nie byłam dziś w szkole, ale jednak musiałam iść na próbę do bierzmowania - dziwna ta moja logika - o mało sie nie udusiłam w tym kościele. Jeszcze, jak na złość, ja chora, a tu deszcz mnie złapał . No, ale nic. Nie było tak źle, jakby mogło być.

Dom. To coś podstawowego i fundamentalnego w naszym życiu. Każdy powinnien go mieć. Niekoniecznie musi być on jakiś wielki, wspaniały, ale musi być to miejsce , w którym czeka nas miłość bliskich, ciepło rodzinne i przede wszystkim to miejsce, do którego zawsze wracamy. A co z ludźmi bezdomnnymi? To zależy, czy taki biedak jest bez dachu nad głową, bo go nie stać, czy go wyrzucono z domu i nie ma, gdzie wracać. Ten pierwszy, jeśli ma jakąś rodzinę, nawet niezbyt bliską, powinnien się do niej udać. Myślę, że jeśli by do was przyszedł daleki krewny ( którego oczywiście kojarzycie i wiecie , że jest z wam spokrewniony, a nie jest jakimś oszustem) i poprosił was o chwilowe użyczenie mu kawałka waszego mieszkania, to raczej chyba byście mu nie odmówili, co? Ja nie mialabym serca, a jeśli jakimś cudem, bym odmówiła to potem zżerały by mnie do końca życia okropne wyrzuty sumienia. Natomiast co z tym drugim? Albo będzie go stać, by wynająć chociaż malutki pokoik, albo będzie szwędał się po noclegowniach. Ale znowu niektórzy bezdomni (tacy z dłuższym stażem) mogą powoli uważać , niektóre takie miejsca za prawie swój dom. Dlaczego tak myślę? No bo zobaczcie. Pisałam wcześniej, że dom to miejsce, gdzie żyją ludzie, którzy są nam bliscy ( w sumie niekoniecznie musi być to rodzina). A taki bezdomny człowiek, tak mi się wydaje, że po jakimś czasie znajdzie sobie jakiegoś bliskiego przyjaciela. I nawet jeśli nie będzie to akurat noclegownia, a na przykład, jakiś pustostan,miejsce, w którym  zawsze będzie mógł znaleźć swego przyjaciela, to będzie taki zastępnik domu.  Dobra koniec o bezdomnych. Przejdę jeszcze na chwilę do tych co mają normalne domy.
Bywa i tak, że ludzie zmieniają często swoje miejsca zamieszkania. Pytanie: czy taka osoba może gdziekolwiek czuć się jak u siebie? To zależy, bo jeśli jest to na przykład dziecko i przeprowadza się z rodzicami to raczej nie bardzo. Każdy dom będzie za krótko pełnił swoją funkcję i brak mu będzie wspomnień oraz tego takiego charakterystycznego kilmatu domostwa. Inaczej sprawy się mają, kiedy jest się dorosłym, samotnym człowiekiem i ciągle zmienia się miejsce zamieszkania. Wtedy istnieje jeszcze ( przynajmniej w większości przypadków) dom rodzinny, do którego zawsze można wrócić i poczuć się naprawdę, jak u siebie, nawet po bardzo długiej nieobecności. Tak to właśnie jest. Dom człowieka cieszy. Myślicie, że dlaczego cieszycie się , kiedy wracacie z cudownej podróży do domu? Bo o szkole/pracy nie wspominając. Dom to dom. Można robić co się chce, połozyć się na swoim łóżku, pogadać z rodziną  lub zaszyć się w swoim pokoju i cieszyć błogą ciszą własnego zakątka na ziemi. Dom to taki  port, do którego  człowiek, jak statek wraca nawet po największych sztormach.
Taa. To mi się rozpisało. AA! Wymyśliłam dziś głupie powiedzenie/porównanie : Ubrałam się jak pasiasty konik w kropki (?) - chodziło mi , że nic do siebie nie pasuje, ale wątpie, by moje powiedzenie przyjęło się w języku polskim xD A może już coś takiego istnieje? Kto tam wie tych wszystkich Polaków :P
Polecam  ONE OK ROCK -「C.h.a.o.s.m.y.t.h.」.
Bye!




niedziela, 19 maja 2013

Life is full of pain

Hej. Jednak jutro chyba szkoła mnie nie zobaczy. Dziś po prostu zaniemogłam. Ale mam pomysł na kolejnego posta. Czasami taka choroba daje do myślenia :P
Ból. To uczucie obecne w życiu każdego z nas. Jedni cierpią mniej, inni więcej. Jednych boli fizycznie, drugich psychicznie. Nikt nie lubi odczuwać bólu. Jednak ból to coś namacalnego. Coś co daje nam dowód, że żyjemy. Przez ból wiemy, że to co się teraz dzieje to nie sen, a rzeczywistość. Ból daje do myślenia. Motywuje nas do bycia silniejszym przez jego cierpliwe znoszenie. Mimo to są dwa rodzaje bólu. Jak już wymieniłam wcześniej można odczuwać ból fizyczny i psychiczny. Jedni pewnie pomyślą, że  cierpienie fizyczne jest gorszym doświadczeniem niż psychiczne. A moim zdaniem jest właśnie na odwrót. Bo ból fizyczny nasze ciało może wytrzymać tylko do pewnego stopnia. I jesli coś nas boli to można zażyć lek przeciwbólowy, który ukoi nasze cierpienie. Zresztą poboli i przestanie lub jeśli jest to silny ból, zadany przez poważną ranę, chorobę, itp. to i tak niedługo w skutek tego czegoś się umrze i nasz ból zostanie zażegnany. A co z bólem psychicznym? Nie ma na niego leków. Nie przestanie nas boleć przez dość długi czas, przez czas, w jakim nie pogodzimy się z tym co się stało lub nie zmierzymy się z źródłem naszego cierpienia.  Niekiedy , w momentach, gdy nie można się go pozbyć , człowiek jest zdolny do popełnienia różnych przerażających czynów, np. do samobójstwa, by wreszcie uwolnić się od bólu, a jeśli sprawcą cierpienia jest drugi człowiek, może to doprowadzić do zabójstwa tego "źródła bolu".
Tak , więc bez bólu w życiu człowiek się nie obejdzie, bo ból daje poczucie rzeczywistości, hamuje nas w niektórych sytuacjach i wiemy, że nic nie trwa wiecznie, i że  każdego z nas czeka jakiś koniec.
To na tyle .
Polecam Art of Dying -Die Trying.
Bye!



sobota, 18 maja 2013

Past, the present and future

Hej. Jestem chora. Rozumiecie? Bo ja nie . Na dworzu praktycznie dzień w dzień po ponad 20 stopni, a ja głupia jestem chora. I tak zamierzam do poniedziałku wyzdrowieć. Życzcie mi powodzenia, przyda mi się xD

Dobra. Dziś wpadłam na temat posta tak dość przypadkowo. Myślałam sobie tak o wszystkim i o niczym, i nagle myślę sobie: Czemu by nie napisać posta o przeszłości, teraźniejszości i przyszłości?
Jak pomyślałam, tak też teraz piszę tego posta. 
Ludzie często myślą o przeszłości. Swojej własnej, czy też tej należącej do całej ludzkości. Niektórzy uwielbiają powracać do pewnych wydarzeń z przeszłości w myślach, bo wywołuje to u nich sentyment, uśmiech na twarzy lub miłe uczucia. Z drugiej strony, bywa i tak, że ludzie nie chcą myśleć o przeszłości, która jest dla nich bolesna, smutna, czy kryjące jakieś przykre doświadczenia. Warto wspominać przeszłość, historię swojej rodziny, ojczyzny, czy też całego świata. Można dopatrzeć się w niej wiele wartościowych wskazówek co do naszego obecnego życia i uniknąć niektórych błędów popełnionych wcześniej, czy to przez nas samych, czy też przez kogoś innego. Jednak, czy warto żyć jedynie przeszłością? Nie. Zdecydowanie nie. Nie można na przykład ciągle rozmyślać nad naszymi błędami z przeszłości lub rozpamiętywać stare urazy i rozdrapywać " stare rany". To do niczego nie prowadzi. Lepiej skupić się na teraźniejszości i żyć chwilą obecną, tylko od czasu do czasu powracając do przeszłości. Bo nie myśląc o tym co dzieje się teraz, możemy wyrządzić sobie wiele krzywdy i popełnić mnóstwo błędów, których tak szybko nie naprawimy. Takie jest właśnie życie. Najlepiej myśleć o tym co dzieje się tu i teraz i tylko w pewnych momentach rozmyślać nad tym co było i nad tym co może się zdarzyć. Właśnie przyszłość. Wielka niewiadoma każdego z nas. Co będzie za 10 lat? Co będzie za rok? Co będzie za miesiąc? Co będzie jutro? Tego tak naprawdę nikt nie wie. Nic nie da się przewidzieć. Możemy sobie mówić: Dożyje spokojnie 60 , jak i nie więcej. Phi. Skąd mamy to wiedzieć? Może już niedługo umrzemy. Nie wolno robić sobie nadzieji i nie można zbyt wiele oczekiwać od  życia. Dletego najlepiej skupić się na teraźniejszości. Jednak warto myśleć o swojej przyszłości. Mieć pewne plany na życie. Co chcemy robić? Czy mamy jakieś cele? Jeśli tak to powinniśmy zacząć się już dziś starać , byśmy mogli to osiągnąć. Jeśli nawet nie zdążymy tego zrobić, będziemy mieć pewność, że się staraliśmy. Tak, więc wszystko co się zdarzyło, dzieje i nas czeka w życiu jest ważne. Ale nie można zbytnio przesadzać z dawkowaniem myśli o przeszłości i przyszłości. Jeśli będziemy żyć przeszłością , nie będziemy w stanie się zmienić, rozwijać, jeśli będziemy żyć tylko teraźniejszością- w końcu coś nam się nie uda, jeśli będziemy myśleć tylko o przyszłości - pogubimy się we własnym życiu. O to właśnie w tym wszystkim chodzi. Przynajmniej moim zdaniem. A jakie jest wasze?
Polecam The Pretty Reckless - Make Me Wanna Die.
Bye!







czwartek, 16 maja 2013

Inspiracje w letnim klimacie

Hej. Dziś w szkole miałam wielką "imprezkę " bo był dzień patrona. Oficjalna część apel, gadka szmatka różnych ważnych ludzi , m.in. prezydenta naszego miasta. Tak nawiasem mówiąc miała być marszałek sejmu Ewa Kopacz, ale dostaliśmy tylko w końcu list, bo nie mogła nas zaszczycić swoją obecnością. Jaki pech xD Ja oczywiście ze sztandarem rutynowa robota na 10 minut :P. Później quiz o naszej patronce, konkurs rysunkowy i zgadywanie jaka to lektura, gdzie jedna klasa przedstawiała coś, a druga zgadywała. Moja klasa miała Kamienie na szaniec -nawet fajnie wyszło. I na koniec mecze piłki nożnej. Ja stałam na bramce, a wierzcie mi nie jestem do tego stworzona i na pewno nie za dobra w tym xd Jakoś przeżyłam. Dobra kończę to bezsensowne ględzenie i wstawię kolejne inspiracje o tematyce już letniej. Przepraszam, że was ostatnio strasznie zaniedbuje, ale mam trochę roboty jeszcze w szkole. Niedługo zaczynają się przygotowania do balu i będziemy ćwiczyć poloneza ( -.- ) , a poza tym czeka mnie jeszcze bierzmowanie i też mam już do niego próby, więc mam mało jakoś czasu. Poza tym pogoda coraz ładniejsza i człowiekowi tylko by przyszło siedzieć na dworze ze znajomymi , więc widzicie. Wasza mała_tymbarkocholiczka nie ma za bardzo czasu, ale od czasu do czasu coś tam wam skrobnę :)

Dobra. Macie już te inspiracje:





















Polecam Guns N' Roses - Paradise City
Bye!


poniedziałek, 13 maja 2013

Wady. Czy ktoś ich nie posiada?

Hej. Napisałam poprawę fizyki. Już niedługo się okaże, czy mogę w ogóle marzyć o 5 na koniec. Dzień jak dzień. Zwykły, szary, lekko nudny. No, ale jak mi się nudzi to mam zawsze większą chęć, czegoś tu napisania, by zabić potworne uczucie nic nierobienia. 

Moje myśli zaczęły dziś krążyć wokół tematu ludzkich słabości, czyli naszych wad. Chyba nie istnieje na świecie człowiek idealny, pozbawiony jakichkolwiek niedoskonałości... Każdy ma jakąś swoją złą stonę, nie zawsze złą, ale taką nieprzychylną wobec naszej natury, czy nieprzyjemną dla innych. Ja sama mam kilka większych wad i kilka tych mniejszych. Może nie będę ich wymieniać, bo ci co mnie znają to wiedzą, że mam pewne takie słabości charakteru. Ale nie będę udawać przed sobą, ani przed nikim, że jestem doskonała, nieskażona żadną wadą. Nikt taki nie jest. Teraz pomyślmy, czym tak naprawdę jest wada? Wiadomo, że możemy nie być piękni , ale czy jakieś ubytki w wyglądzie można nazwać prawdziwą wadą człowieka? Jak dla mnie nie za bardzo. Każdy wygląda, jak wygląda. I tak naprawdę nikt nie jest w stanie powiedzieć, czy jego wygląd jest wadliwy, czy też nie. W końcu człowiek nie może stwierdzić, że jak coś jemu jednemu się nie podoba to oznacza, że jest wadliwe. Tak samo jest ludzkim wyglądem. Nie jesteśmy w stanie tak naprawdę stwierdzić, czy ktoś jest piękny, czy nie. Można, owszem powiedzieć, że ta osoba jest ładna, ale to subiektywna wypowiedź. Może tą wypowiedź podzielić z nami kilka miliardów ludzi na całym świecie, ale zawsze znajdą się osoby, którym taki wygląd się nie spodoba i stwierdzą, że ten ktoś ma kilka wad w swoim wyglądzie. Więc powierzchowność człowieka zostawmy poza tematem wad ludzkich. Według mnie wady to nasze złe nawyki, cechy charakteru, czy obyczaje. Bo na przykład chyba nikt nie lubi, jak ktoś jest chamski wobec wszystkich, albo się wymądrza, czy stwia ponad wszystkimi. To są prawdziwe ludzkie wady. Jeśli ktoś krzywdzi swoim zachowaniem, swoimi wypowiedziami, czy jakimkolwiek postępowaniem drugą osobą to z pewnością posiada jakąś wadę. Przykładowe wady to: samolubstwo, chamstwo, skąpstwo, nietaktowność, złośliwość, czy inne cechy wynikające z naszego egoizmu. Właśnie wpadła mi idealna puenta tego postu. Ludzkie wady są wynikiem naturalnego, swoistego egoizmu każdego człowieka. I im bardziej osoba jest zapatrzona w swoje potrzeby, tym więcej ma wad. Innymi jeszcze wadami są takie nieporządane cechy, jak : nieodpowiedzialność, roztrzepanie, spóźnialstwo ( dziwnie to mi wyszło, ale ok) i tego typu cechy człowieka, które mają związek z jego stosunkiem do własnego życia, że tak bym to ujęła. Ale znowu, czy można uznać to za wady? Z jednej strony tak, ale z drugiej strony chyba nie. Zresztą już sama nie wiem do końca. Jedno jednak napiszę wam na koniec: wady to część natury człowieka i każdy musi się z nimi pogodzić, a jeśli nie zaakceptuje ich to niech spróbuje to jakoś zmienić.

Polecam Aerosmith - Sweet Emotion.
Bye!

niedziela, 12 maja 2013

Top 5 zawodów, które chciałabym wykonywać w przyszłości

Hej. Weekend, taki byle jaki, niemrawy, szarawy, nic ciekawego. Dziś wyrwałam się na rolki, trochę sobie pojeździłam i tyle. A teraz post z serii Top 5 zapoczątkowaną przez Jagódkową i Dagę :)


Blogi:
http://jagodkowy-blog.blogspot.com/
http://dagi-dasia.blogspot.com/.


TOP 5 ZAWODÓW, KTÓRE CHCIAŁABYM WYKONYWAĆ W PRZYSZŁOŚCI

1. Weterynarz

Może niektórzy z was o tym już wiedzą, że moim jednym z największych marzeń jest zostać weterynarzem. Nie wiem , czy się to spełni, ale postaram się , jak najlepiej, bo to jest to co najbardziej chcę robić w przyszłości: pomagać zwierzętom. Nieważne, czy będę leczyć pieski, kotki i inne zwierzaczki domowe, czy będę specjalistą od koni ( omom, chciałabym *.* ) a może będę leczyć egzotyczne zwierzęta w zoo. Ważne, że będę mogła im pomóc. I zawsze będę chciała , jak najlepiej dla nich. Wiem, że praca weterynarza nie jest łatwa, a czasami nawet nie jest zbyt przyjemna, ale nie ma to dla mnie znaczenia, bo będąc weterynarzem, będę czuła, że coś osiągnęłam i jestem potrzebna.

2. Archeolog

Tak wiem, że w tych czasach archeolog ma trudne życie i niewiele osób w tym zawodzie naprawdę coś osiąga. Mimo wszystko zawsze mnie to fascynowało. Lubię historię, a bycie archeologiem to takie dosłowne "grzebanie" w historii. W tym zawodzie potrzebna jest cierpliwość i dość spora wiedza na temat przeszłości. W dodatku trzeba być wyjątkowo ostrożnym przy odkopywaniu np. kości, czy cennych szczątek naczyń. Ale jaka to fascynująca robota. Zresztą oprócz tego, że można trzymać w rękach kawałek przeszłości to przy okazji można podróżować po całym świecie. O ile oczywiście coś się osiągnie w tym zawodzie, bo nie każdy archeolog może sobie tak po prostu podróżować. Musi zebrać na to pieniądze przekonując , że jego badania wniosą coś nowego do nauki.

3. Dziennikarka
Ohh, ten zawód daje nam tyle możliwości. Można pisać jakieś artykuły do pism, albo prowadzić programy telewizyjne lub też podróżować po świecie i wyszukiwać ciekawych wydarzeń. Później pisać felietony o naszych podróżach lub niczym Wojciech Cejrowski czy Martyna Wojciechowska prowadzić własny program, w którym opowiada się o innych kulturach, czy życiu nieznanych, dzikich plemion. Zresztą co tu dużo mówić. Lubię pisać, więc czemu nie mogłabym być dziennikarką? :D

4. Zoolog

Od najmłodszych lat uwielbiam wszystkie zwierzęta. Jako dziecko już oglądałam często programy przyrodnicze, dzięki którym wiedziałam i wiem do dziś bardzo dużo na temat wielu obyczajów zwierząt. Niektórzy powiedzą: ale nuda. Właśnie nie. Świat zwierząt to najciekawsze co może istnieć. Najbardziej intrygujące zachowania i cudy natury. Dlatego też już od dawna wiedziałam, że chcę pracować w zawdzie, gdzie będę miała kontakt ze zwierzętami. Zoologowie nie tylko prowadzą programy przyrodnicze, ale też badają obyczaje poszczególnych gatunków zwierząt i zajmują się często ochroną tych najbardziej zagrożonych. Znowu pomoc zwierzętom! W sumie ten zawód powinien być w tej liście na drugim miejscu, zaraz po weterynarzu, ale dopiero teraz sobie o nim przypomniałam.

5.Aktorka

Kiedyś naprawdę miałam  taką chwilę ,  kiedy szczerze chciałam zostać aktorką. Ale dlaczego? Otóż na pewno nie dla sławy i pieniędzy. Nie. Nawet wolałabym zostać głównie aktorką grającą na deskach teatru. Czemu? Bo tam, w teatrze jest zawarta cała magia aktorstwa. Aktorzy grają na żywo, mają kontakt z publicznością, mogą bezpośrednio przelać na nich prawdziwe emocje, które chcą wyrazić własną grą. Na ekranie nie ma tej magii, owszem widać aktora, to jak gra i takie tam szczegoły, ale nie ma tego kontaktu z widzem. A to jest najważniejsze. W końcu aktor, dobry aktor, powinien grać dla publiczności, a nie dla własnej sławy, czy pieniędzy. Takie jest przynajmniej moje zdanie. No, ale powiedzcie mi. Jaki sens miałaby gra aktora, który by nie grał przed żadnym widzem? Jak dla mnie wcale by nie  miała sensu.


No to na tyle by było. Jak się wam podoba notka?
Polecam One ok rock - Borderline.
Bye!







piątek, 10 maja 2013

Work.Fun. Help.

Hej. Dzisiaj piątek - ukochany dzień tygodnia. Jutro wreszcie weekend. Ale czy sobie odpocznę? Może coś tam , ale ogólnie czeka mnie jeszcze trochę nauki. Projekt na edb, nauka na poprawy z fizyki ( 3 sprawdziany , kazdy muszę napisac na 5 o.O mission impossible) i takie tam pierdoły. A ja już przez chwilę myślałam, że nie będę musiała już nic się więcej uczyć.  No, ale przeliczyłam się. W ogóle dziś miałam warsztaty plastyczne z dziećmi niepełnosprawnymi w ramach szkolnego wolontariatu. Uwielbiam takie akcje, gdzie mogę bezinteresownie pomagać innym. Mam sama przy tym sporo zabawy, a oprócz tego dzieciaki też świetnie bawią się z nami wolontariuszami. To takie miłe  spotkania w niezbyt licznej grupie, gdzie zazwyczaj każdy z wolontariuszów ma swojego podopiecznego i razem tworzy cuda na papierze. Aktualnie przerabiamy origami płaskie. Fajna zabawa i takie relaksujące , odprężające zajęcie na koniec tygodnia. Oprócz warsztatów plastycznych z dziećmi niepełnosprawnymi, organizujemy też inne akcje. Na przykład brałam udział w pardzie wolontariuszy, zbiórce żywności, czy też pomagałam schronisku dla zwierząt w naszym mieście. Obchodziliśmy też tydzień wolontariuszy, gdzie było wiele różnych akcji z udziałem wolontariatu. Ogólnie polecam wszystkim , którzy chcą pomagać i dawać coś od siebie innym ludziom , aby dołączyli do czegoś takiego jak wolontariat. Świetna sprawa. Trochę ciężkiej pracy, przy ktorej jest często dużo zbawy i śmiechu, a w zamian możemy cieszyć się szczęściem innych ludzi, czy zwierząt, którym w pewien sposób pomogliśmy. Gdyby nie wolontariusze na całym świecie , ludzkość pogrążyła by się całkowicie. Bo wśród tych egoistycznych istot, jakimi jesteśmy, znajduje się wiele osób, które chcą pomagać bezinteresownie osobom, które potrzebują wsparcia. Co by się działo z dziećmi głodującymi w Afryce, gdyby nie istnieli wolontariusze niosący im pomoc? Zapewne by poumierały w brudzie i nędzy z głodu i pragnienia. Przykra perpspektywa. Ale dobrzy ludzie, udają się do Afryki , by pomagać tym dzieciom. Zawożą żywność, budują studnie z dostępem czystej , świeżej wody, uczą, chcą by żyło im się jak najlepiej w takich warunkach w jakich zmuszone są istnieć. Albo biedne zwierzęta w przepelnionych schroniskach. Gdyby nie wolontariusze, te zwierzaki poumierałby chyba z braku miłości. A gdy jest kilkanaście wolontariuszy to każde zwierzę ma zapewnione takiego towarzysza , który od czasu do czasu wyjdzie z nim na spacer i się pobawi , i taki np. piesek nie będzie skazany na wieczne tkwienie w swym ciasnym boksie.

Co myślicie na temat wolontariuszy? Jak dla mnie ( pomijając, że sama nim jestem xD) wolotariusz to osoba o dobrym sercu, która wie, że na świecie nie żyje tylko ona jedna i że istnieje wiele osób/zwierząt, które potrzebują jej pomcy, wsparcia i wie, że jest w stanie im pomóc. Może nie wszystkim, ale części z nich tak. Dla wolontariuszy liczy się najbardziej szczęście innych, bo dzięki temu sami mogą być w pełni zadowoleni ze swego życia, które było docenione przez osoby, którym pomogli.
Polecam One Ok Rock - (You Can Do) Everything.
Bye!


Work


Fun


Help





Obserwatorzy