Poetycki czas

Hej. Wiecie czego dawno na moim blogu nie było? Wierszy ! Dzisiaj stworzyłam co nieco i może zamieszczę. Czuję się trochę pewniej , bo ostatnio dostałam to wyróżnienie, czyli takim całkiem beztaleniciem to ja do końca nie jestem . Wiem, chyba próbuje sobie wmówić na siłę, że jestem w czymś dobra, ale to raczej moje mrzonki . Dobra. Czas na wiersz!

"Deszczowe łzy"

Niebo płacze...

Szarym, smutnym

potokiem łez

zalewa

chodniki, ulice,

wszystko wokoło.

Przyćmiewa uśmiechu blask,

wszechobecnym smutkiem 

znikąd  zjawiającym  się.

Wylewa krople łez

za problemy świata,

pogrąża ten ludzki

podół

w niekończącej się

agonii.

Ponure potwory

wiją się w umycsłach

ludzkich kukieł,

zbudzone przez niebios

smętną pieśń.

Niebo płacze...

Życiodajny deszcz,

pośród smutku

daje nadzieji

początek.

Kiełkuje nowy

świat,

zrodzony w niezwykłej

szarości swej.

Okno spływa potokiem

pięknych łez,

a Ty myślisz...

Kiedy światła 

nadejdzie czas

i

odgoni niebiańską

rozpacz

do najgłębszych

zakamarków

skarbnicy

świata.

Przyznam sama, że jakiś dziwny mi ten wiersz wyszedł, ale inspiracją była dzisiejsza poranna aura. A jak już mnie coś wzięło to musiałam to napisać.

Polecam The Rolling Stones - Star me up.

Bye!