Zwodnicze piękno

Hej. Dziś chyba szykują się kolejne dysputy na temat , jaki mi wpadł do głowy tak ot po prostu, mimo chodem i przypadkiem ( choć podobno nic nie dzieje się przypadkowo). Postaram się jednak krótko i treściwie wszystko to ująć , gdyż jutro tymbarkocholiczka idzie na 7.30 do szkoły , więc nie wiem jak wstanę, ale okej. Dobra. Przechodzę do meridium tejże sprawy, jakże zajmującej i frapującej ( hehe, śmieszne słówko). Piękno to coś co człowiek pożąda, czego pragnie, do czego dąży. Ale czy piękno równa się dobru? Niekoniecznie. Szczególnie jeśli mamy na myśli jedynie piękno fizyczne. Kobiety bywają piękne i niebezpieczne, czy też bezlitosne. To czyni je po prostu zimnymi zdzirami ( przepraszam za wyrażenie). Pomyślcie też o biblijnym diable. Nie może być brzydki, w końcu kusi ludzi, zachęca do czynienia zła. Niczym hostessa w supermarkecie do spróbowania próbki nowego jogurtu. Diabeł musiał być piękny. Często piękno kryje największe zło. To pyszna polewa na zakalcu . Bądź piękno, może ukrywać niebezpieczeństwo. To prawo rządzi się w naturze. Piękne , kolorowe węże koralowe, czy też skrzydlica , która wygląda niczym wcielenie rybiego anioła -> oba gatunki są śmiertelnie jadowite. Kuszą , zwodzą , a na koniec atakują. Tak, więc piękno to nie zawsze coś czego powinniśmy chcieć. Jest wiele innych wartości, które mogą wiele dobrego wnieść do naszego życia, a piękno to tylko dodatek , który mija z czasem, aż w końcu na zawsze ginie razem z naszą śmiercią.
To tyle. Myślę, że nie przynudzałam !
Oyasuminasai!